ความหมาย : สำนวนนี้มักจะใช้พูดถึงความรับผิดชอบในการทำงานต่างๆ คนที่ทำงานดี งานหลวงไม่ให้ขาดงาน ราษฎร์ไม่ให้เสีย ทั้งการทำงานส่วนตัวและงานส่วนร่วมก็รับผิดชอบได้ดี ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง

ตัวอย่าง :

การเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง งานหลวงไม่ให้ขาดงานราษฎร์ไม่ให้เสีย ไม่ว่าจะทำงานอะไรก็ตาม งานส่วนตัว งานประจำ งาน ส่วนรวม ก็ทำได้ดี ไม่มีขาดตกบกพร่อง คนแบบนี้หาได้ยาก ถ้าไม่ใช่คนโสด เป็นคนมีครอบครัว ก็ต้องเข้าใจกันไม่เช่นนั้น มีปัญหากัน แน่นอน

การเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง งานหลวงไม่ให้ขาดงานราษฎร์ไม่ให้เสีย นั้นเป็นคุณสมบัติที่ดีของคนทำงาน แต่ในความเป็นจริง แล้ว เป็นเรื่องยากที่คนเราจะสามารถทำอะไรได้ดีขนาดนั้น เพราะเวลาของคนเรามีจำกัด แต่สิ่งที่ต้องรับผิดชอบอาจจะเกินกำลัง หาก จะสำเร็จได้ ก็ต้องมีผู้ช่วยที่เข้าใจกัน

ความแตกต่างระหว่างผู้ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างมากกับคนธรรมดาทั่วไป ก็คือ การรู้จักบริหารเวลา บางคนแม้ จะมีภาระหนักต้องดูแล แต่ก็ทำงานได้ดีมาก งานหลวงไม่ให้ขาดงานราษฎร์ไม่ให้เสีย ทั้งๆ ที่เวลาชีวิตเท่ากัน แต่หากบริหารไม่เป็น มี เวลามากเท่าไร ก็ไม่พอใช้