ความหมาย : สำนวนนี้ใช้กล่าวถึงการทำหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐในการบริหารจัดการเรื่องเงินที่เก็บจากราษฎร มีการโกง ยักยอก ทุจริต ฉ้อราษฎร์บังหลวง เก็บเงินได้ก็ไม่ส่งให้ทางราชการ แต่เก็บไว้เองบางส่วน

ตัวอย่าง :

ปัญหา ฉ้อราษฎร์บังหลวง เจ้าหน้าที่รัฐทุจริต โกงเงินหลวงเข้ากระเป๋าตัวเอง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานาน และทุกประเทศจะต้องมีปัญหาในเรื่องนี้ ยากจะแก้ไข โดยเฉพาะประเทศกำลังพัฒนา ประชาขนด้วยการศึกษา ขาดคุณธรรมจะมีปัญหาเรื่องนี้อย่างมาก

การทุจริต ฉ้อราษฎร์บังหลวง ของเจ้าหน้าที่รัฐ ในแต่ละปี มักจะสร้างความเสียหายให้กับประเทศชาติอย่างมาก เพราะเงินจากงบประมาณแผนดินที่เก็บจากภาษีของประชาชน ถูกโกงเข้ากระเป๋าเจ้าหน้าที่รัฐแต่ละปีเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ปัญหาในเรื่องนี้ก็ยากจะแก้ไข เพราะคนทำก็ไม่ทิ้งหลักฐานให้จับตัวได้ หรือมีวิธีหลบหลีกที่ยากในการตรวจจับ

แม้เมืองไทยจะเป็นเมืองพุทธ แต่ในเครื่องศิลธรรม คุณธรรมดูเหมือนจะสวนทาง คนก็ยังทำชั่วโดยไม่เกรงกลัวต่อบาปที่จะตามมา การทุรจริตฉ้อ ราษฎร์บังหลวงของเจ้าหน้าที่รัฐยังคงเกิดขึ้นต่อเนื่อง ความโลภของคนเรานั้น ยากจะควบคุม เมื่อมีโอกาสอยู่ใกล้เงิน หรือผลประโยชน์มหาศาลจึงยากจะทำใจให้หนักแน่น ไม่โกง ไม่กินบ้านกินเมือง