ความหมาย : สำนวนนี้ใช้พูดถึงพฤติกรรมการพูดของคนเรา บางคนพูดเก่ง พูดดี แต่ไม่มีสาระอะไรเลย เหมือน น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง เด็ดได้ไม่ถึงกำมือ ไม่พอนำมาทำเป็นอาหาร

ตัวอย่าง :

การพูดให้มีความน่าสนใจ ต้องศึกษาหาข้อมูล เป็นอย่างดี และศึกษาวิธีการพูดให้มีความน่าฟัง การพูดเยอะ พูดมาก แต่ไม่มีสาระ เหมือน น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง นั้นไม่มีประโยชน์ทั้งต่อตัวเอง และคนฟัง เพราะคนฟังไม่ได้สาระความรู้อะไร

การพูดจาไม่มีสาระ พูดเยอะ พูดมาก แต่ไม่มีใจความสำคัญที่มีประโยชน์ เหมือน น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง พูดไปเรื่อยๆ ไม่่มีอะไรที่เป็นประโยชน์ ผู้คนมักจะขาดความเชื่อถือ และไม่มีใครอยากฟังหรือคบหา เพราะมีแต่ความน่ารำคาญ

การพูดจาไม่มีสาระ ไม่มีประโยชน์ พูดมาก เหมือน น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง จะทำให้รู้ว่าคนคนนั้น มีความรู้ในเรื่องต่างๆ มากน้อยเพียงใด ส่วนคนที่มีความรู้อย่างแท้จริง แม้จะเป็นคำพูดสั้นๆ แต่ก็เพียงที่จะทำให้ผู้ฟังสามารถเข้าใจได้ ไม่ต้องพูดมาก พูดเยอะ ให้เสียเวลา