ความหมาย : สำนวนนี้มักจะใช้พูดถึงคนหรือสิ่งของใดๆ ก็ตามที่มีปัญหาในตอนท้าย เสียของ เสียคน ในตอนท้าย เหมือน เรือล่มเมื่อจอด ทั้งๆ ที่แล่นมาตั้งไกล ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอถึงฝั่งจอดแล้วก็ล่ม คนเรานั้นมีวันเปลี่ยน จึงไม่ต้องแปลกใจว่า บางคนทำไมเสียคนตอนแก่หรือตอนท้ายทั้งๆ ที่เป็นคนดีมาโดยตลอด

ตัวอย่าง :

พระสงฆ์องค์เจ้าที่บวชเรียนมานาน บางรูป ก็เหมือน เรือล่มเมื่อจอด ปฏิบัติดีมาตั้งนานมาเสียคนตอนแก่ เรื่องของกิเลสนั้น ก็ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา เพราะจิตใจคนเราตัองขัดเกลาให้อยู่ในศีลในธรรมตลอดเวลาหากหยุดเมื่อใด ก็จะ เริ่มสะสมกิเลสและมีความอยากได้ อยากมี อยากเป็น เหมือนคนปกติทั่วไป จึงไม่ต้องแปลกใจว่าพระบางรูปสึกตอนแก่ หรือ ทำเรื่องไม่ดี โกงเงินวัดบ้าง มีปัญหากับสีกาบ้าง บางรูปรู้ตัวดีว่าตัวเองเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ก็ชิงลึกเสียก่อน เพื่อไม่ให้เกิดความ เสื่อมเสียแก่ตัวเองและพระพุทธศาสนา

จิตใจคนเรามีวันเปลี่ยน บางคนเป็นคนดีมาตั้งนาน ก็มาเสียคนในตอนท้าย เหมือน เรือล่มเมื่อจอด เดินทางมาตั้งใกล้ คบ กันมาตั้งนานมาเสียคนตอนแก่ เรื่องแบบนี้มีโอกาสเกิดขึ้นได้ การหมั่นสังเกตุก็จะทำให้รู้ว่าคนรอบตัวเรานั้นจะเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อใด หรือมีเหตุอะไรบ่งบอกว่ากำลังจะเปลี่ยนไป หากคนๆ นั้นมีผลประโยชน์เกี่ยวข้องกับเราก็จะได้เตรียมรับมือได้ทัน บาง คนชอบยืมเงินคนอื่น แต่คืนตรงเวลา ก่อนจะทิ้งทวนด้วยการยืมจำนวนมาก และยืมทุกคนที่รู้จัก แล้วก็ย้ายหนีอยู่ที่อื่น

แม้จะเป็นสิ่งไม่มีชีวิตแต่บางอย่างก็สร้างความแปลกใจให้เจ้าของได้เหมือนกัน อย่างรถยนต์เก่า บางครั้งรถมีปัญหา แต่บาง คนก็สามารถคุยกับรถรู้เรื่อง บอกให้รถช่วยพาไปให้ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ก่อนอย่าเพิ่งเป็นอะไร เหมือน เรือล่มเมื่อจอด พาผู้ โดยสารไปถึงฝั่งแล้ว ก็ล่ม ใช้การไม่ได้ รถยนต์ก็เช่นกัน ผู้เชียนเจอเรืองแบบนี้บ่อย เพราะใช้รถเก่ามา 10 กว่าคัน เรื่องแบบนี้ แปลกแต่จริง มีความรู้สึกเหมือนกับว่า รถมีชีวิต คุยกันรู้เรื่อง

คนที่จะสามารถรักษาความดีได้ ตลอดรอดฝั่ง ไม่เป็นพวก เรือล่มเมื่อจอด เสียคนตอนท้าย นั้นหายาก คนดีไม่มีวันเปลี่ยน แปลงตั้ง ต้องฝึกฝนขัดเกลาจิตใจตัวเองอยู่ตลอดเวลา หากไม่ใช่พระที่เคร่งวัตรปฏิบัติแล้ว ก็ยากจะทำได้ ส่วนคนธรรมดาทั่ว ไปนั้น คนที่จะสามารถทำดี เป็นคนดีไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ก็ต้องเป็นคนที่ผ่านประสบการณ์เรื่องไม่ดีมามากมาย รู้ว่าสิ่งไม่ดี นั้นส่งผลเสียอย่างไร จึงไม่กล้าทำอะไรเสื่อมเสียทั้งต่อหน้าและลับหลังผู้อื่น เช่น ไม่กล้าผิดลูกเมียใคร เพราะกลัวผิดศีล กลัว ตกนรก เป็นความกลัวจากข้างในจิตใจ ไม่ใช่กลัวจะถูกคนอื่นนินทา ว่าร้าย หรือเป็นการทำผิดกฏหมาย กรณีอย่างนี้ ก็ยากจะ กล้าทำสิ่งที่ผิด เป็นเพชรแท้ที่ไม่มีทางทำอะไรให้ตัวเองหรือผู้อื่นได้รับความเสื่อมเสีย