ความหมาย : สำนวนนี้ใช้พูดถึงคนที่เห็นแก่กิน ชอบกิน ตะกละตะกลาม เหมือน วัวเห็นแก่หญ้า ขี้ข้า เห็นแก่กิน เจอของกินอร่อยๆ ไม่ได้ เรื่องอื่นเรื่องเล็ก เรื่องกินเรื่องใหญ่

ตัวอย่าง :

บางคนเกิดมาในครอบครัวยากจน ไม่เคยได้กินอาหารดีๆ จึงอาจดูเหมือนเห็นแก่กิน และอยากกินอาหารที่ไม่เคยได้กินมา ก่อน จนบางทีก็กลายเป็นนิสัยไม่ดีติดตัว เหมือน วัวเห็นแก่หญ้า ขี้ข้าเห็นแก่กิน เห็นแก่กิน ชอบกิน เหมือนหรือเป็นคนตะกละ ตะกลาม

ในช่วงวัยเด็กบางกินกินเก่งมาก ชอบกิน มีนิสัยเห็นแก่กิน เหมือน วัวเห็นแก่หญ้า ขี้ข้าเห็นแก่กิน บางคนหวงเรื่องอาหาร มาก พยายามแย่งเอาไปเก็บไว้คนเดียว แต่เมื่อโตขึ้นก็อาจจะเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น เมื่อสามารถหาเงินเองได้ อยากกิน ตอนไหน ก็สามารถหาซื้อได้ตามต้องการ ไม่เหมือนตอนเด็กๆ ไม่มีรายได้ ไม่มีเงินซื้ออะไรเอง ใครให้ของกินจึงเกิดการแย่งกัน เห็นแก่กิน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติของเด็กๆ

วัวเห็นแก่หญ้า ขี้ข้าเห็นแก่กิน วัวกินหญ้าเป็นอาหาร แต่ก็จะกินเท่าที่กระเพาะของมันจะสามารถเก็บอาหารได้ ในช่วงกลางคืนก็จะคายหญ้าที่กินเข้าไปออกมาเคี้ยว สัตว์หลายชนิดก็ใช้วิธีแบบเดียวกัน สร้างเป็นไขมันเก็บไว้ที่หางบ้าง ท้องบ้าง แต่คนเห็นแก่กินนั้น อาจจะมีพฤติกรรมที่น่าเกลียดกว่าวัวอย่างมาก ในช่วงที่เกิดน้ำท่วมใหญ่ในกรุงเทพ มีการนำข้าวกล่องไปแจกให้ผู้ประสบภัย บางคนก็ยื้อยุดฉุดแย่งไปคนเดียวร่วมสิบกล่อง ไม่คิดถึงผู้อื่นเลย